IT debt, ook wel bekend als technical debt of technische schuld, staat voor ‘technische schuld’. Het begrip verwijst naar de kosten van beheer en van toekomstig herstelwerk dat nodig is om oude IT-systemen (ook wel aangeduid als legacy systemen) aan de praat te houden als alternatief voor de modernisering of vervanging van dezelfde systemen. Het gaat hierbij om kosten voor alle onderdelen van de IT-omgeving: van infrastructuur, hardware, software en alle bijkomende menselijke rollen.
In klantcontact kan gedacht worden aan on premise software, aan verouderde CRM-systemen of aan verouderde ERP-systemen.
De omvang van IT debt of tech debt kan groter worden naarmate structurele en duurzame oplossingen langer worden uitgesteld. Naast de directe kosten van IT debt kan het verschijnsel ook een negatieve impact hebben op het toekomstig innovatievermogen en/of verdienpotentieel van een organisatie.
Door het niet of niet tijdig vernieuwen van de IT, zo is de gedachte, ontstaan achterstanden. Naarmate deze achterstanden langer bestaan, worden ze groter en worden de kosten voor het inlopen hiervan steeds hoger. Een reden voor het ontstaan van IT debt kan zijn dat een onderneming wel investeert in nieuwe technologie (bijvoorbeeld om te innoveren), maar oudere kernsystemen niet moderniseert. Deze praktijk is veelvuldig waar te nemen bij onder meer de overheid en oudere bedrijven in de financiële dienstverlening en nutssector. In klantcontact is een voorbeeld het niet migreren van oude routerings- en CRM-software naar nieuwe versies of naar de cloud, of de updates en upgrades van ERP-systemen niet door te voeren.
Zie ook legacy