Wat is er allemaal met je gebeurd op gezondheidsvlak?

Eind februari dit jaar kreeg ik (een dag voordat ik op vakantie naar Bali zou gaan) een beroerte. Een hersenbloeding, terwijl ik op bezoek was bij een klant. Het grote geluk dat ik heb gehad was dat mijn collega Linda Hagemann op dat moment voor de tweede keer merkte dat het niet goed ging en dat ik gekke dingen zei.

Vertrekken met een ambulance naar een ziekenhuis was niet alleen voor mijn collega op dat moment een probleem maar ook voor de klant. Overigens heeft hij naar aanleiding van dit probleem wel zijn BHV-regels aangepast. Het was dus ook ergens goed voor.

Hoe gaat het nu met je gezondheid?

Ik zou het allemaal veel beter willen dan dat het nu is. Een hersenbloeding vernietigd hersencellen die lange tijd nodig hebben om weer te herstellen, als dat nog kan natuurlijk. Geheugentechnisch is het zeker nog niet waar het moet zijn, daarnaast is de klap die je van een beroerte krijgt, ook niet gemakkelijk verwerkt.

Hoe gaat het verder met je?

Ik ben een gelukkig mens. Ik ben er nog, dat is het belangrijkste.

Daarnaast zijn er natuurlijk ook mooie dingen in het leven, ik heb een nieuwe naam gekregen, heet nu Cokky Weyschede Bosman, heb een prachtige dag gehad. Ook als je dus wat ouder bent, kan dat ineens een heel mooie ontwikkeling in je leven zijn.

Maar ook zakelijk ben ik gelukkig We gaan we met het bedrijf verhuizen. TDA is 28 jaar geleden in Almere Haven gestart met 1 etage en we hebben er nu 4. Maar we hebben de stap gemaakt om ons in Almere Stad te gaan vestigen, dicht bij het centrum en dicht bij het Centraal Station. We gaan hier met alle mensen op 1 etage werken. Daar ben ik zeer gelukkig mee. Het is nu nog zo dat we sommige mensen, bijvoorbeeld de ICT’ers, die op de begane grond zitten, bijna nooit zien. In het nieuwe pand gaat dat anders worden.

We hebben er heel bewust voor gekozen om het allermooiste gedeelte van het pand NIET te gebruiken voor de directie. Daar wordt nu een vergaderruimte en een opleidingsruimte voor onze agents gecreëerd. Alle managers, inclusief directie, moeten nu dagelijks over de werkvloer lopen om naar hun eigen werkplek te gaan. Dat lijkt niet zo spannend, maar ik vind dat ongelooflijk belangrijk, omdat iedereen elkaar nu ziet, ook gezamenlijk in de grote kantine gaat lunchen, kortom: veel meer contact onderling kunnen maken.

Je was voorzitter van de WFC, vice voorzitter van de KSF. Die verantwoordelijkheden heb je moeten neerleggen. Ben je nu nog/weer op branche niveau actief en zo ja: waarmee?

Ik kom langzaam maar zeer effectief weer terug. Het neerleggen van deze beide functies was niet gemakkelijk voor me. Daar heb ik lang over nagedacht, daar zijn de tranen om gevallen, maar het moest. KSF was voor mij een opening naar de nieuwe wereld, met mensen in het bestuur die staan voor dit vak. Ik werd door mijn gezondheid gedwongen om keuzes te maken.

Op brancheniveau lees ik alles wat er gepubliceerd wordt, en ben ik, mag ik zeggen ‘goed bij’. Ik verwacht dat ik aan het einde van dit jaar, na de verhuizing weer energie kan inzetten in waar ik altijd mee bezig was. Hoe dan ook en waar dan, om ook dit vak promoten!!

Als je aan mij nu zou vragen wat zou je de branche nog willen vertellen, dan heb ik daar, zoals altijd wel een mening over.

Er zijn veel mensen die zich druk maken in deze tijd om zaken waarvan ik denk: het kan ook anders. Het gaat, net als in de rest van BV Nederland, ook in onze sector niet gemakkelijk. Iedereen die nu zijn hoofd, gezond en wel, boven water kan houden, komt deze crisis dus door en is sterk. Maar het vak, dit vak waar ik zielsveel van houd, blijft het nodig hebben dat we actief met elkaar blijven communiceren. Dus liever niet alleen op ledenvergaderingen, of een nieuwsbrief die per kwartaal eruit gaat. Maar dat we continu met elkaar blijven zoeken naar verbeterslagen die de eindklanten maar ook de medewerkers, gelukkig kunnen maken.

En die agents in dit vak kunnen we gelukkiger maken. Als ik kijk naar wat er op dat gebied gebeurd, denk ik: vasthouden en nooit meer loslaten. Opleidingen die nu een plaats krijgen. De Agentweek vind ik een geweldig initiatief. Maar soms zie ik bedrijven die zich alleen die ene week in het jaar echt inzetten voor hun mensen, dat is jammer…..ik denk dat je dat elke dag moet blijven doen.

Elke dag een net iets mooiere dag maken voor iedereen, soms is dat makkelijk en soms is dat moeilijk, maar het gaat erom dat we ons druk blijven maken voor onze medewerkers en onze klanten….door dik en dun.

Het initiatief voor Klantcontact.nl vind ik een super ontwikkeling. Hiermee gaan we niet alleen, zoals ik helaas al langere tijd vindt, de negatieve ontwikkelingen beschrijven, maar is er een kans om alle mooie en meest machtige ontwikkelingen te communiceren.

Human Resources