Op 18 juni 2025 vond de vijftiende editie van Open Varen plaats. Niet alleen het derde jubileum, maar ook een gewaardeerde traditie. Waarom is dit iedere keer weer een geslaagd event? Ankie Straathof doet verslag én doet een poging om het event te duiden. 

 

Wat maakt het Open Varen nu zo bijzonder? Iets wat ik mezelf dit jaar tijdens Open Varen op 18 en 19 juni oprecht afvroeg. Oké, het is natuurlijk altijd leuk om met vele vakidioten te varen op de Loosdrechtse Plassen. Het weer speelt daarin wel altijd zijn eigen spel, soms harde regen en koud en andere jaren voelt het als een zomervakantie. Maar het is lastig om uit te leggen waarom het zo bijzonder is.

Is het gewoon het gevoel van een gestolen dag midden in een drukke werkweek? Is het de fear of missing out? Wat zegt het als je er zelf niet bij bent? Of is het gewoon een feest van herkenning van oude rotten in het vak, die jaar op jaar zeggen: “Wat zie je er goed uit?” Terwijl je toch in die spiegel zelf ziet dat dat een enorme leugen is. Maar eerlijk is eerlijk, wel leuk voor mijn ego op dat moment.

Misschien hoeft Open Varen ook geen logica te hebben. Wellicht raak je na één keer gewoon besmet met het Open Varen Virus. Alleen word je hier niet ziek van. Nou ja, met uitzondering dan van de gevalletjes zeeziek en too-much-to-drink!

Open varen is al vijftien jaar een fenomeen binnen de contactcenterbranche. Steven Voorn, de organisator, kan dan ook vol trots terugkijken naar wat hij met hulp van collega’s hier jaarlijks neerzet. “De voorbereiding is altijd intensiever dan ik denk. Maar als het dan allemaal voor elkaar is en ik zie hoeveel plezier iedereen heeft, dan ben ik al die stress en al dat geregel weer volledig vergeten. Dit keer had ik gelukkig de steun van mijn dochter Sanne bij het organiseren van dit lustrum. Superblij mee. Ze is van nature rustiger en georganiseerder dan ik. Zonder haar was het voor mij een stuk moeilijker geweest.”

Lustrum Diner

Of het nu aan Sanne of Steven ligt, of aan alle hulp die hij kreeg of de gasten, 2025 gaat zeker in de boeken als een perfect feestje Open Varen. Op 18 juni startte het Open Varen voor honderd gasten met een appetizer in de vorm van een Lustrum Diner in Restaurant Kompas in Loosdrecht. Ongedwongen en gewoon gezellig. Een zomerse avond, waarbij onder het genot van heerlijk eten, drankje en livemuziek, vele herinneringen worden opgehaald. Soms worden er zelfs foto’s bijgehaald: “Kijk hier eens in 2018!” Al snel zie je een foto van collega’s in regenjassen, ineengekropen op een boot onder een overdekking. In hun ogen de blik: “Vind ik dit echt leuk?”

Allerlei herinneringen komen naar boven, een onvrijwillige duik in het water, de stopmomenten bij de eilanden, een uur wachten bij een sluis in de gloeiende hitte om door te kunnen varen, het avondfeest dat verschoof naar een hal waarbinnen het geluid welig weerkaatste en je oren begonnen te suizen. Tijdens dat diner komen de herinneringen weer tot leven. Zelfs collegae die jaren geleden overleden zijn worden ineens weer kleurrijk beschreven in een schitterende anekdote. Helden zijn niet dood, ze varen nog steeds mee. Een mooi diner en een mooi begin van het Open Varen 2025.

19 juni: D-Day

Het startte wat rustig in de ochtend met de sessies, maar al gauw zat de stemming er goed in toen Mark Elschot op zijn eigen unieke manier met veel humor en businesskennis een quiz presenteerde. Ook al ben je een oude rot in vak, het was toch eerlijk gezegd moeilijker dan verwacht.

Langzaam druppelde iedereen binnen en ineens is dan het toch druk. Het is warm. Mensen zoeken een plekje uit de zon om even af te koelen. Het welkomstwoord van Steven is daardoor wellicht niet door iedereen gehoord. Maar ach, alle 450 gepassioneerde contactcenteridioten zijn wel in de stemming. De lach, een handje en knuffels wisselen elkaar continu af. Als het tijd is, vertrekt iedereen langzaam naar één van de 38 bootjes.

Zoals altijd is iedere boot goed voorzien van een kist met de broodnodige drankjes. Van cola en water tot wijn en bier. Het advies op het nieuws om tijdens deze warme dag goed te blijven drinken wordt goed opgevolgd. Al snel ontstaan er geanimeerde gesprekken. Men geniet op deze warme dag van het varen. Je zou toch denken dat als je dit jaar op jaar ervaart, dit op een bepaald moment verveelt. Uit de reacties van de deelnemers lijkt het tegendeel.

Een tussensop voor een mocktail, een ijskoud blikje fris of een persoonlijke pitstop en snel weer varen. Diverse deelnemers hangen heerlijk met hun benen in het water of duiken er zelfs in. Dat laatste is niets voor mij… voor hetzelfde geld veroorzaak ik een mega-tsunami. Lijkt me geen goede reclame voor ons vak. We weten vaak al genoeg reuring te veroorzaken in ons vak.

Afsluiting met complimenten

De dag eindigde met een mooie afsluiting, een heerlijk diner bij het Kompas. De inwendige mens wordt volledig voorzien. Onder het genot van een hapje en drankje en muziek van Sonny van Sonny Inc. is er tijd voor vele gesprekken. Misschien was de muziek iets te hard, maar wellicht was dat voor sommige gesprekspartners wel een voordeel, zo later op de dag.

Tussendoor werden nog mooie complimenten van Burgemeesters van Wijdemeren en Hilversum uitgedeeld en was er een dankwoord van Roel Masselink (KSF) voor Steven als waardering voor Open Varen wat hij al jaren neerzet voor de branche en de Loosdrechtse omgeving. Een mooie afsluiting van dit lustrum.

Wat maakt Open Varen nu echt uniek?

Blijft natuurlijk wel staan de vraag: “Wat maakt Open Varen nu echt uniek?”
De algemene conclusie van verschillende collega’s, na wat drankjes achterover te hebben geslagen, was toch vrij simpel. Het is oprecht connecten zonder enige bijbedoeling. De basis ligt in het feit dat gepassioneerde vakidioten in deze branche elkaar (weer) op een ontspannen manier ontmoeten, bijpraten en in zo’n moment ook even dromen over de toekomst van dit mooie vak. Het is puur vanuit passie en kameraadschap met elkaar netwerken zonder dat er een ‘bullseye’ op je rug staat. De link met Open Varen lijkt na een aantal drankjes ook ineens logisch. Ons vak kent vele stormen, kleine en grote golven, maar iedere keer weten we onze richting te vinden en er van te genieten. Op naar volgend jaar – wellicht verstandig om dan een wijntje minder te nemen.

 

Tekst: Ankie Straathof, met dank aan verschillende vakgenoten, zowel voor tekst als beeld.