Na alle verhalen die ik over de afgelopen beursreizen naar Berlijn had gehoord, wilde ik het toch ook een keer zelf meemaken. Met een club klantcontact professionals een paar dagen op stap, leek mij een prima idee. Dus aangemeld bij collega-blogger Geert van Ouwerkerk, koffertje gepakt en op naar café Rembrandt op Schiphol. Kennismaking met de overige deelnemers, drankje en naar de gate. Zonder vertraging arriveerden wij op de luchthaven in Berlijn, alwaar de touringcar al op ons stond te wachten voor de transfer naar het hotel in het centrum. Koffertje stallen op de kamer en ras vulde de bar van het hotel zich met het reisgezelschap. Goede gesprekken mengden zich prima met een goed glas wijn, en een geluk voor de rokers: het was niet koud in Berlijn.

De volgende ochtend naar het Estrel Convention Center voor de beurs CCW 2014. Tja, dat zag er allemaal strak uit. En gezien de grootte van het land, ook van een schaalgrootte die we in Nederland niet (meer) gewend zijn. In de verschillende hallen stond een grote verscheidenheid aan leveranciers opgesteld. Ook op deze beurs voerde de techniek het geheel aan. Zeker, uitzenders en facilitaire partijen waren ook vertegenwoordigd maar het was bijvoorbeeld zoeken naar trainingsbureaus.

Rond het middaguur had Geert een ontmoeting met de CEO van SNT Deutschland georganiseerd. Een bevlogen man die bepaald geen blad voor de mond nam. Een verademing om zo’n man te horen praten. De gestelde vragen werden open en eerlijk beantwoord. Opmerkelijk was dat Harry Wassermann de afgelopen periode een sterke groei op het telefoniekanaal constateerde en een verdere groei van het telefoniekanaal voorspelde. Op de vraag om dit nader toe te lichten, gaf Wasserman aan: “De complexiteit van producten en diensten neemt steeds verder toe. Een complexe vraag laat ik zich nu eenmaal niet in 140 karakters beantwoorden. Voor het beantwoorden van complexe vragen, is de interactie van een dialoog via spraak cruciaal.”

Hoogste tijd om hier even over na te praten in een van de restaurants die zich bij de entree bevinden. Dat regelen die Duitsers toch weer goed. Maar ja, de Olympische winterspelen vonden tegelijk met deze beurs plaats, dus het gezelschap splitste zich op in supporters en iets mindere supporters. Voordat we ons ’s avonds naar het restaurant begaven, troffen we elkaar weer in de bar van het hotel. Prettig zo’n vast ontmoetingspunt. Een korte wandeling bracht ons naar restaurant Dressler aan Unter Den Linden. De club werd versterkt met enkele andere Nederlandse beursbezoekers die gezellig aanschoven voor het diner. Kaarten voor het feest in club Felix waren geregeld, waardoor de beentjes nog even van de vloer konden. Maar zoals het bij deze reizen kennelijk is geregeld, gelden er geen verplichtingen.

Prettig om te kunnen gaan en staan zoals jij het dat het liefste wilt. Dus een gedeelte koos voor een afzakkertje aan de bar en een ander gedeelte trok richting club Felix. De volgende ochtend stond een site visit op het programma. Fris en fruitig vertrokken we per taxi naar het contactcenter van Avocis. Herkenning maar ook verbazing. Na zoveel jaren in de branche denk je toch niet snel dat je nog iets nieuws ziet. Maar dat blijkt dus toch te kunnen. Natuurlijk, in den vreemde kijk je toch weer met een net iets andere blik naar het geheel. Zeer enthousiaste teamleiders leiden ons rond over verschillende vloeren en waren zeer open in het beantwoorden van de verschillende vragen. De bedrijfstrots spatte er van af. Taxi’s brachten ons terug naar het hotel. Omdat het mooi weer was en we wat vrije tijd hadden, ging een ieder te voet het centrum in, om uiteindelijk weer samen te komen in de Reichstag voor de lunch.

In restaurant Käfer stond een lange tafel voor het gezelschap klaar. Wat een prachtige locatie voor pittige inhoudelijke discussies over de inhoud van het klantcontact vak en diverse actuele ontwikkelingen binnen de sector.

Na de lunch stond onze VIP-bus klaar, met de koffers er al weer keurig in, om ons naar het vliegveld te brengen. Nog even shoppen voor het thuisfront, een laatste hapje en drankje en toen boarden. Tja, en toen was ik toch even ontevreden. Ontevreden? Inderdaad. Ik was niet blij dat we al weer terug moesten. Ik had graag met deze club nog een dag langer bij onze Oosterburen willen blijven.

Wat heerlijk om met een club klantcontact professionals in een andere omgeving, met meer rust en in een informele setting, te kunnen praten over de business. Nieuwe ideeën ontstaan spontaan. Nieuwe contacten worden gelegd en bestaande contacten verdiepen zich. Er zijn dan ook diverse vervolgafspraken naar aanleiding van de beursreis gepland.

Daarnaast hoefde ik mij verder nergens zorgen over te maken. Alles werd door Geert en zijn vaste rechterhand Peggy, keurig geregeld. Volledige concentratie op datgene waarvoor ik was mee gegaan was daarom mogelijk. Eerst begreep ik niet goed waarom sommige mensen al vele jaren meegaan en ook volgend jaar al weer in de agenda hebben gezet. Maar na deze eerste kennismaking snap ik dat.

Liebe Nachbarn, bis nächstes Jahr!

Fun Zeegers

Customer Experience